سوم شخص غایب
شخصیت مورد علاقه ما
همان فردی که می توانیم همه تقصیرها را به گردنش بیندازیم.
“اجازه ، ما نبودیم، صبحی ها بودند … “
همان کسی که شانه خالی کردن از مسئولیت را برای ما آسان تر می کرد.
“این کار دشمن است”
همان محصول دست نیافتنی حاصل از رویا پردازی ها
“او آسمانی بود”
او
او
او
چه شخصیت فداکاری که حضور نداشتنش برکت است.
و فکر حضورش؟
اگر پیدایش شود و ثابت کند که کارش نبوده است چه؟
پیدایش شود و با دست به تو اشاره کند و بگوید:
“تو بودی ، تو … “
۲۸ اسفند ۱۳۹۱
بابک تاواتاو
