در گذشته نه چندان دور ایران عموماً به رابطه آموزشی به چشم رابطه تولید کننده و مصرف کننده نگاه شده است. یک رابطه یک طرفه منفعل که بازدهی بالایی نخواهد داشت. بهتر است اولین تغییر زندگی ما این باشد که به آموزش به مثابه یک محرک و فعالیت که باعث رشد هر دو طرف آموزش دهنده و آموزش گیرنده می شود نگاه کرد. رابطه ای که می تواند دستاوردهایی برای دیگر افراد خارج از فرایند آموزشی نیز داشته باشد.