برای همه ما پیش آمده که در حقّمان اشتباه شود.
مهمتر از همه چیز این است که نمی خواهیم این اشتباه بار دیگر تکرار شود.
پس پیشگیری می کنیم.
دنبال مقصر می گردیم.
دنبال ریشه های اشتباه
موقعیت را مرور می کنیم
طرف مقابل را بررسی می کنیم.
و در بهترین حالت خودمان را جای او می گذاریم.
ولی خودمان را فراموش می کنیم
سهم خودمان از اشتباه دیگران
وقتی با کسی هستیم دیگر “من” نیستیم.
طرف مقابلمان “او” نیست.
هر دو “ما” هستیم.
۲۶ بهمن ۱۳۹۱
بابک تاواتاو