فرض کنیم در دو راهی قرار گرفتیه ایم ، بین خودمان و خانواده مان یا خودمان و دوستانمان یا حتی بین دوستانمان و خانواده مان .
همه اینها دوراهی های سختی هستند و انتخاب حق و وظیفه ماست. هر طرف که انتخاب شود ممکن است برچسب ها یی به ما زده بشه و شاید این حس وجود داشته باشد که “آیا در قبال طرف انتخاب نشده غیرشرافتمندانه رفتار نکرده ایم؟”
تنها راهی که می تواند در دراز مدت برای ما آرامش بخش باشد این است که به دو طرف و به خودمان احساسمان را بیان کنیم. تجربه نشان داده است که بیان احساسات (صمیمیت واقعی) اطمینان قلبی بیشنر به بیان کنندگان احساس می دهد. ممکن است هیچ یک از دو طرف نتوانند در آن لحظه درک کنند ولی شما به زمان این امکان را می دهید که شما ، رفتارتان و انتخابتان قابل درک تر نماید.
بابک تاواتاو