راه هایی است که ما بر آن ها قدم نمی گذاریم
نه به خاطر نخواستن
نه به خاطر نتوانستن
نه به خاطر سختی راه یا حتی ترسیدن
به خاطر اینکه در درون خاکستری خود راه را آغار می کنیم و قدم می زنیم و قدم می زنیم و انتهایش را می بینیم.
می بینیم و نمی رویم
منتظر می نشینیم تا راه ما را صدا بزند.
اما شاید ، فردا دلمان برای خواستن و توانستن و نترسیدن امروز تنگ شود.

۱۹ فروردین ۱۳۹۲
بابک تاواتاو

the-path-to-spirituality

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *